PRZEMIANA ŻYCIA SzA’ULA Z TARSU pod damaszkiem
Bądźcie naśladowcami moimi, bracia, i patrzcie na tych, którzy postępują według wzoru, jaki w nas macie. [Flp 3:17]
Czyńcie to, czego się nauczyliście i co przejęliście, co słyszeliście, i co widzieliście u mnie; a Bóg pokoju będzie z wami.
[Flp 4:9]
To bowiem jest chlubą naszą: Świadectwo sumienia naszego, że wiedliśmy życie na tym świecie, zwłaszcza zaś między wami, w świątobliwości i czystości Bożej, nie w cielesnej mądrości, lecz w łasce Bożej. Nie piszemy wam bowiem nic innego, jak tylko to, co czytacie i co też rozumiecie, a spodziewam się, że całkowicie zrozumiecie, jak zresztą po części już nas poznaliście, że jesteśmy chlubą waszą, jak wy naszą, w dzień Pana naszego Jezusa. [2 Kor 1:12-14]
Apostoł Paweł jest często nazywany apostołem pogan i osobą inicjującą kościół chrześcijański po śmierci i zmartwychwstaniu Jeszua Mesjasza. Pierwsze wieki nowo powstającego kościoła na gruncie mocnego jeszcze wówczas imperium cesarstwa rzymskiego były istną walką o ustanowienie jednej spójnej doktryny. Rzym, który stanowczo odcinał się od narracji żydowskiej zaczynał zajmować z czasem miejsce narodu wybranego i wprowadzał własne metody interpretacji Słowa Bożego narzucając je odgórnie i stanowiąc jedyny autorytet w tej sprawie. Zachęcamy do zapoznania się w tym miejscu z artykułem o teologii duchowego Izraela.
O ile apostoł Piotr został „zarezerwowany” przez biskupów Rzymu dla ustanowienia prymatu papieskiego, apostoł Paweł stał się wyznacznikiem głoszenia nowej doktryny chrześcijańskiej wyznaczającej nowe standardy zbawienia w kościele ponicejskim. „Przejęcie” obu apostołów w celach ustanowienia nowego porządku w kościele powszechnym szło w parze z dyskredytacją narodu Izraela w planie zbawienia.
Czy zatem apostoł Paweł faktycznie głosił nauki odmienne od nauczania Tory i proroków oraz stworzył podwaliny nowej doktryny chrześcijańskiej kształtującej odmienne spojrzenie dla tworzących się struktur kościoła rzymskiego i jego wiernych? Do czego Paweł się nawrócił a od czego musiał się odwrócić żeby przejrzeć? Na czym polegała przemiana życia Sza’ula z Tarsu pod Damaszkiem?
Tora ustna czy Tora pisana – czyli jaką ewangelię głosił apostoł Paweł?
A przypominam wam, bracia, ewangelię, którą wam zwiastowałem, którą też przyjęliście i w której trwacie, I przez którą zbawieni jesteście, jeśli ją tylko zachowujecie tak, jak wam ją zwiastowałem, chyba że nadaremnie uwierzyliście. Najpierw bowiem podałem wam to, co i ja przejąłem, że Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism I że został pogrzebany, i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony według Pism. [1 Kor 15:1-4]
Ponieważ jednak opieka Boża czuwała nade mną aż do dnia dzisiejszego, ostałem się, dając świadectwo małym i wielkim, nie mówiąc nic ponad to, co powiedzieli prorocy i Mojżesz, że się stanie, To jest, że Chrystus musi cierpieć, że On jako pierwszy, który powstał z martwych, będzie zwiastował światłość ludowi i poganom. [Dz 26:22-23]
A naznaczywszy mu dzień, zeszli się u niego w jego mieszkaniu jeszcze liczniej, a on im wyłuszczał sprawę od rana aż do wieczora, składał świadectwo o Królestwie Bożym i przekonywał ich o Jezusie w oparciu o zakon Mojżesza oraz proroków. Jedni dali się przekonać jego słowom, drudzy natomiast nie uwierzyli.
[Dz 28:23-24]
Powyższe fragmenty z Biblii, są zdaniem relacji z misji głoszenia ewangelii Bożej w okresie już po nawróceniu rabina Sza’ula z Tarsu. Dobra wieść głoszona przez apostoła z polecenia Bożego była oparta o pisma Tanach – Torę i proroków – Pisma Hebrajskie. Apostoł Paweł zwiastował ewangelię w granicach tekstu Biblijnego Tory Pisanej.
Saul z Tarsu, gorliwy faryzeusz, wychowany u stóp Rabina Gamaliela, znał i cytował Torę i proroków na pamięć. Był jak sam przekazywał bardzo gorliwym w naukach ojczystych, a w tamtym czasie były to już w dużej mierze nauki ludzkie, nie mające pokrycia w samych tylko pismach objawionych. Tora Ustna przesłoniła z czasem Torę Pisaną i zamykała Izrael na właściwe poznanie przesłania Praw Bożych. Stała się tylko legalistyczną tradycją ludzką. Dodatkowo tradycją, która wiązała się z nałożeniem ciężarów nie do uniesienia przez ludzi. Apostoł Piotr piętnuje nakładanie zasad Tory Ustnej na pogan przystępujących do wiary w Jeszua Mesjasza przez Żydów stosujących się do jej zasad:
A gdy to już długo rozpatrywano, wstał Piotr i rzekł do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno spośród was mnie wybrał, aby poganie przez usta moje usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg też, który zna serca, przyznał się do nich, dając im Ducha Świętego jak i nam, I nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca. Przeto teraz, dlaczego wyzywacie Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my nie mogliśmy unieść? Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni. [Dz 15:7-11]
Zasady Tory Ustnej z czasem stawiane były wyżej niż słowa Samego Boga. Jeszua Mesjasz te ludzkie zasady nazywa nauką Starszych co tym samym pokazuje, że nie pochodziły one z nadania Bożego: Wszak Bóg powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć. A wy powiadacie: Ktokolwiek by rzekł ojcu lub matce: To, co się ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę, nie musi czcić ani ojca swego, ani matki swojej; tak to unieważniliście słowo Boże przez naukę swoją. Obłudnicy! Dobrze prorokował o was Izajasz w słowach: Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie. Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi. [Mt 15:3-9].
Stąd gdy Jeszua Mesjasz, prowadził rozmowy z uczonymi w Piśmie, wykazywał im ich nieznajomość pism i omijanie zawartych w Torze Pisanej prawdziwych przykazań Bożych ze względu na zatwardziałość ich serc, a nie z nakazu Bożego.
Słyszeliście, iż powiedziano: Będziesz miłował bliźniego swego, a będziesz miał w nienawiści nieprzyjaciela swego. A Ja wam powiadam: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują, Abyście byli synami Ojca waszego, który jest w niebie, bo słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Bo jeślibyście miłowali tylko tych, którzy was miłują, jakąż macie zapłatę? Czyż i celnicy tego nie czynią? A jeślibyście pozdrawiali tylko braci waszych, cóż osobliwego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest. [Mt 5:43-48]
Słowa o miłowaniu nieprzyjaciół nie są nowym przykazaniem lecz potwierdzeniem aktualności obowiązywania Tory Pisanej nadanej Izraelowi przez Mojżesza na górze Synaj, a którą to próbowali umniejszyć Starsi żydowscy ustanawiając Torę Ustną.
Nie będziesz się mścił i nie będziesz chował urazy do synów twego ludu, lecz będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. Jam jest Najwyższy! [III Mj 19:18]
Dodatkowo ustanowienie Tory Ustnej podważa fakt, iż słowa otrzymane przez Mojżesza zostały spisane a nie przekazane w formie ustnej: Przyszedł więc Mojżesz i obwieścił ludowi wszystkie słowa Boga i wszystkie prawa, lud zaś jednogłośnie odpowiedział, mówiąc: Wszystkie słowa, które wypowiedział Bóg, wypełnimy. Wtedy Mojżesz spisał wszystkie słowa Boga, a wstawszy wcześnie rano, zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście pomników dla dwunastu plemion izraelskich. [2 Mj 24:3-4]
Nie istnieje żadna dodatkowa wiedza, która jest potrzebna do zrozumienia nauki Bożej ponad to co zostało zapisane z nakazu Bożego. Nie może to być wiedza ludzka oparta na mądrości człowieka, którą Biblia pokazuje w złym świetle i ukazuje ją jako marność.
Gdy wybierałem się do Macedonii, prosiłem cię, żebyś pozostał w Efezie i żebyś pewnym ludziom przykazał, aby nie nauczali inaczej niż my i nie zajmowali się baśniami i nie kończącymi się rodowodami, które przeważnie wywołują spory, a nie służą dziełu zbawienia Bożego, które jest z wiary. A celem tego, co przykazałem, jest miłość płynąca z czystego serca i z dobrego sumienia, i z wiary nieobłudnej, czego niektórzy nie osiągnęli i popadli w próżną gadaninę, chcą być nauczycielami zakonu, a nie rozumieją należycie ani tego, co mówią, ani tego, co twierdzą. Wiemy zaś, że zakon jest dobry, jeżeli ktoś robi z niego właściwy użytek.
[1 Tm 1:3-8]
Ale u Niego jest mądrość i moc, u Niego rada i roztropność. Gdy On zburzy, nikt nie może odbudować; gdy On zamknie, nikt nie może otworzyć. Gdy On zatrzyma wody, nastaje posucha; gdy je wypuści, niszczą ziemię. U Niego jest moc i mądrość, jego jest ten, który błądzi, i ten, który na manowce sprowadza. Radców pozbawia rozumu, a z sędziów robi głupców. Rozwiązuje więzy nałożone przez królów i pasem przewiązuje ich biodra. Wypuszcza kapłanów bez szat i doprowadza stare rody do wymarcia. Odbiera mowę doświadczonym mówcom, a starców pozbawia rozsądku. Wylewa pogardę na dostojników, a pas mocarzy rozluźnia. Odsłania tajemnice z mroków, a w mroki śmierci wnosi światło. Wywyższa narody, a potem przywodzi je do zguby, rozprzestrzenia narody, a potem je uprowadza. [Job 12:13-23]
Ale ty trwaj w tym, czegoś się nauczył i czego pewny jesteś, wiedząc, od kogoś się tego nauczył. I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.
[2 Tm 3:14-17]
W tym miejscu warto również wspomnieć o pojawieniu się tajemnych nauk nazywanych Kabałą, które miały duży wpływ na pogrążanie się Izraela w duchowej ciemności i odchodzeniu od jedynego światła – Tory Bożej. Jednym z popularyzatorów Tory Ustnej i Kabały był Rabin Akiwa. Żydowskie interpretacje dotyczące Rabina Akiwy mówią, że miał on takie objawienia i wiedzę z Tory, które nie były objawione nawet Mojżeszowi. To właśnie rabin „namaścił” na przywódcę i Mesjasza Bar Kochbę (był jego naśladowcą), który poprowadził zbrojne wystąpienie przeciwko Rzymowi w latach 132–135 n.e., a które zakończyło się śmiercią blisko 600 tysięcy Żydów.
Widzimy tu istne przeciwieństwo oraz brak właściwego poznania względem woli Boga i Jego przekazu dla człowieka. Biblia zawsze odsłania prawdę a nie ukrywa jej i nie traktuje jako wiedzy tajemnej, zarezerwowanej tylko dla wybranej grupy ludzi.
Nie mówiłem w ukryciu ani w jakimś ciemnym zakątku ziemi, nie powiedziałem do potomstwa Jakuba: Szukajcie mnie daremnie! Ja jestem Bóg, który mówię prawdę, zwiastuję, co słuszne.
[Iz.46:19]
Hebrajskie słowo Rabbi oznacza mistrza i nauczyciela. Takie tytułowanie według nauki Jeszua Mesjasza nosi znamiona pochlebstwa i próżności: Lubią też pierwsze miejsce na ucztach i pierwsze krzesła w synagogach, i pozdrowienia na rynkach, i tytułowanie ich przez ludzi: Rabbi. Ale wy nie pozwalajcie się nazywać Rabbi, bo jeden tylko jest – Nauczyciel wasz, Chrystus, a wy wszyscy jesteście braćmi. Nikogo też na ziemi nie nazywajcie ojcem swoim; albowiem jeden jest Ojciec wasz, Ten w niebie. Ani nie pozwalajcie się nazywać przewodnikami, gdyż jeden jest przewodnik wasz, Chrystus. Kto zaś jest największy pośród was, niech będzie sługą waszym, a kto się będzie wywyższał, będzie poniżony, a kto się będzie poniżał, będzie wywyższony.
[Mt 23:6-12]
Taka droga postępowania doprowadziła z czasem do tworzenia się hierarchii u Rabinów poprzez wzmocnienie ich tytułowania. Rabbi miało znaczyć więcej niż rab, rabban więcej niż rabbi, a imię własne – więcej niż rabban. Słowem rabban był tytułowany Gamaliel – nauczyciel Sza’ula z Tarsu, zaś najwyższa forma tytułowania Rabinów przypadła mędrcom takim jak Hillel i Szammaj.
Ostre wypowiedzi Jeszua Mesjasza w stronę Starszych żydowskich są świadectwem o ich zdecydowanym odejściu od prawdziwych Praw Bożych, które prowadzą człowieka do życia w światłości. Grupa Rabinów (po upadku znaczenia zhellenizowanego kapłaństwa), która zamiast prowadzić lud Boży do prawdy i poznania woli Bożej odwróciła się do Boga plecami i porzuciła jedyną możliwość ratunku dla ich życia.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że zamykacie Królestwo Niebios przed ludźmi, albowiem sami nie wchodzicie ani nie pozwalacie wejść tym, którzy wchodzą. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że obchodzicie morze i ląd, aby pozyskać jednego współwyznawcę, a gdy nim zostanie, czynicie go synem piekła dwakroć gorszym niż wy sami. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty i z kopru, i z kminku, a zaniedbaliście tego, co ważniejsze w zakonie: sprawiedliwości, miłosierdzia i wierności; te rzeczy należało czynić, a tamtych nie zaniedbywać. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że oczyszczacie z zewnątrz kielich i misę, wewnątrz zaś są one pełne łupiestwa i pożądliwości. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że podobni jesteście do grobów pobielanych, które na zewnątrz wyglądają pięknie, ale wewnątrz są pełne trupich kości i wszelakiej nieczystości. Oto dlatego Ja posyłam do was proroków i mędrców, i uczonych w Piśmie, a z nich niektórych będziecie zabijać i krzyżować, innych znowu będziecie biczować w waszych synagogach i przepędzać z miasta do miasta. [Mt 23:13;15;23;25;27;34]
Oto sprawię, że ci z synagogi szatana, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, lecz kłamią, oto sprawię, że będą musieli przyjść i pokłonić się tobie do nóg, i poznają, że Ja ciebie umiłowałem. [Obj 3:9]
Wierność Boga obietnicom danym przodkom Izraela
Po nawróceniu pod Damaszkiem, Sza’ul stracił wzrok na 3 dni. Stracił wzrok żeby przejrzeć. Sza’ul zobaczył, że jest ślepy, nagi i potrzebuje Boga, który go oczyści i uświęci – stał się naocznym świadkiem wypełnienia obietnic danych Izraelowi.
Duch Wszechmocnego, Najwyższego nade mną, gdyż Najwyższy namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę; posłał mnie, abym opatrzył tych, których serca są skruszone, abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, Abym ogłosił rok łaski Najwyższego i dzień pomsty naszego Boga, abym pocieszył wszystkich zasmuconych, Abym dał płaczącym nad Syjonem zawój zamiast popiołu, olejek radości zamiast szaty żałobnej, pieśń pochwalną zamiast ducha zwątpienia. I będą ich zwać dębami sprawiedliwości, szczepem Najwyższego ku Jego wsławieniu. [Iz 61:1-3]
Bóg objawił Sza’ulowi, że jest obiecanym królem Izraela, jego odkupieniem jest Jeszua Mesjasz, którego on prześladował poprzez nastawanie na życie Jego uczniów. Sza’ul zobaczył Jeszua Mesjasza zapowiedzianego przez Mojżesza i proroków na własne oczy. Zaczął się rok łaski od Boga. Obiecany Jeszua Mesjasz przyszedł żeby odkupić Izraela od jego grzechów. Na drzewie Golgoty zniszczyć starego człowieka, ciało grzechu i uzdolnić serce Izraela i pogan do właściwego rozumienia i do przestrzegania Praw Bożych czyli Tory pisanej, potwierdzając tym samym wciąż aktualne obietnice dane Abrahamowi, jego nasieniu z obietnicy – Izraelowi. Sza’ulowi została zdjęta zasłona, która może być odkryta tylko w Jeszua Mesjaszu. Jeszua z Nazaretu jest Tym, który wypełnia i dopełnia Torę Bożą – Albowiem celem Tory jest Chrystus, aby był usprawiedliwiony każdy, kto wierzy. [Rz 10:4]
A Bóg mówił tak, że potomkowie jego będą przychodniami na obczyźnie, i że ujarzmią ich i uciskać będą przez czterysta lat. [Dz 7:6]
A gdy się zbliżał czas obietnicy, którą Bóg dał Abrahamowi, rozrósł się i rozmnożył lud w Egipcie. [Dz 7:17]
W 11 rozdziale listu do Rzymian, apostoł Paweł pisze o historii zbawienia, o pierwszeństwie ludu Izraela w zbawieniu i o nie wywyższaniu się tych z pogan, którzy uwierzyli w żydowskiego Mesjasza. Paweł tym samym potwierdza wypełnienie Bożych obietnic danych Izraelowi o nadejściu Jeszua Mesjasza, w którym następuje niejako odnowienie pierwszego przymierza, zerwanego wcześniej przez Izrael oraz o wszczepianiu pogan do drzewa oliwnego.
Proroka takiego jak ja jestem, wzbudzi ci Najwyższy, Bóg twój, spośród ciebie, spośród twoich braci. Jego słuchać będziecie. [5 Mj 18:15]
To jest ten Mojżesz, który powiedział synom Izraela: Proroka jak ja wzbudzi wam Najwyższy spośród braci waszych. On ci to w czasie zgromadzenia na pustyni pośredniczył między aniołem, który do niego mówił na górze Synaj, a ojcami naszymi, on też otrzymał słowa żywota, aby je nam przekazać. [Dz 7:37-38]
Moc w słabości się doskonali
Bo choćbym się nawet nieco więcej chlubił władzą naszą, jaką nam Najwyższy dał, aby was budować, a nie niszczyć, nie będę zawstydzony; Lecz nie chcę, by wyglądało, że was straszę listami, Bo powiadają: Listy wprawdzie ważkie są i mocne, lecz jego wygląd zewnętrzny lichy, a mowa do niczego. Kto tak mówi, niech zważy, że jakimi jesteśmy w słowie przekazanym listownie pod nieobecność, takimi też będziemy w czynie, gdy będziemy obecni. [2 Kor 10:8-11]
Proszę was, bracia, bądźcie tacy, jak ja, gdyż i ja jestem taki, jak wy. W niczym mnie nie skrzywdziliście; Wiecie przecież, że z powodu choroby ciała zwiastowałem wam za pierwszym razem ewangelię. I chociaż stan mój cielesny wystawił was na próbę, to jednak nie wzgardziliście mną ani nie plunęliście na mnie, ale mnie przyjęliście jak anioła Bożego, jak Chrystusa Jezusa. Cóż się tedy stało z tą waszą szczęśliwością? Albowiem daję wam świadectwo, że gdyby to było możliwe, wyłupilibyście sobie oczy i mnie je oddali. [Gal 4:12-15]
Patrzcie, jak wielkimi literami własnoręcznie do was napisałem. [Gal 6:11]
Na dalszej drodze misyjnej Pawła, Bóg zostawił apostoła z niedomaganiem w ciele, które towarzyszyło mu już do końca jego życia, aby mądrość i moc Boża – czyli Chrystus ukrzyżowany – wypływała od Samego Boga a nie od człowieka. Apostoł Paweł nosił nadal częściową utratę wzroku o czym informują nas przekazy listowne.
Widok Pawła prowadzonego za ręce przez pomocników do zborów aby tam głosił Mesjasza ukrzyżowanego nie był zapewne tym czego wszyscy się spodziewali. Paweł w niemocy swojego ciała głosił moc Bożą niezależną od człowieka. To człowiek w tym zestawieniu jest niczym niewidomy żebrak Bartymeusz i jedyne co może zrobić to wołać razem z nim: Jezusie, Synu Dawida! Zmiłuj się nade mną!
Sza’ul z Tarsu paradoksalnie stracił wzrok żeby przejrzeć czyli zobaczyć swoje własne grzeszne położenie i potrzebę wołania do Boga o pomoc – Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej [Rz 3:23]. Saul doznał t’szuwy (hebr.) a w grece (metanoia), czyli głębokiej skruchy (sercem i umysłem) z powodu własnych grzechów, oddalenia od Boga i życia w niewoli grzechu a także z dala od prawdziwych przykazań Bożych zawartych w Torze Pisanej. Obietnicą Nowego Przymierza jest wypisanie prawa Bożego na tablicach serca ludzkiego. Duch Boży prowadzi wiernych i uzdalnia ich serca do kochania przykazań Bożych. Człowiek, który pełni uczynki Tory ma obrzezane serce i po tym poznaje, że Bóg mieszka w nim.
Umiłowani, jeżeli nas serce nie oskarża, możemy śmiało stanąć przed Bogiem I otrzymamy od niego, o cokolwiek prosić będziemy, gdyż przykazań jego przestrzegamy i czynimy to, co miłe jest przed obliczem jego. A to jest przykazanie jego, abyśmy wierzyli w imię Syna jego, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie, jak nam przykazał. A kto przestrzega przykazań jego, mieszka w Bogu, a Bóg w nim, i po tym Duchu, którego nam dał, poznajemy, że w nas mieszka.
[1 J 3:21-24]
Oto idą dni – mówi Najwyższy – że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej, które to przymierze oni zerwali, chociaż Ja byłem ich Najwyższym – mówi Najwyższy – Lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Najwyższy: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. [Jer 31:31-33]
Mesjasz wypełniając doskonale prawo oraz przypominając o jego aktualności i niepodważalności, potwierdził, że każdy kto chce Go naśladować – przejść przez wąską bramę – powinien czynić tak samo.
Nawrócenie zatem następuje na Bożych warunkach i nie odnosi się do fałszywie rozumianej wolności, ustalania samemu co jest dobre a co złe. Tora nazywa co jest grzechem i od czego człowiek musi się odwrócić w swoim życiu żeby żyć w prawdziwej wolności dziecka Bożego i doświadczać świętych relacji z Bogiem. Zaś grzech jest przestępstwem Tory.
Dlatego każdego według jego postępowania będę sądził, domu izraelski – mówi Wszechmocny Najwyższy. Nawróćcie się i odwróćcie od wszystkich waszych przestępstw, aby się wam nie stały pobudką do grzechu! Odrzućcie od siebie wszystkie swoje przestępstwa, które popełniliście przeciwko mnie, i stwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha! Dlaczego macie umierać, domu izraelski? Gdyż nie mam upodobania w śmierci śmiertelnika, mówi Wszechmocny Najwyższy. Nawróćcie się więc, a żyć będziecie!
[Ez 18:30-32]
A zatem Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale poznania Jego Samego przez człowieka. Żeby człowiek zrozumiał swoje marne położenie i potrzebę odkupienia przez Boga oraz poznania Jego przykazań aby żył i to żył wiecznie.
Poznanie prawa Bożego prowadzi do życia. Bóg nie rzuca kłody pod nogi ślepego (3 Mj 19:14) ale chce by niewidomy przejrzał, odwrócony od własnych grzechów wielbił Boga w prawdziwym Jego poznaniu.
Oto sługa mój, którego popieram, mój wybrany, którego ukochała moja dusza. Natchnąłem go moim duchem, aby nadał narodom prawo. Nie będzie krzyczał ani wołał, ani nie wyda na zewnątrz swojego głosu. Trzciny nadłamanej nie dołamie ani knota gasnącego nie dogasi, ludom ogłosi prawo. Nie upadnie na duchu ani się nie złamie, dopóki nie utrwali prawa na ziemi; a jego nauki wyczekują wyspy. Tak powiedział Bóg, Najwyższy, który stworzył niebo i je rozpostarł, rozciągnął ziemię wraz z jej płodami, daje na niej ludziom tchnienie, a dech życiowy tym, którzy po niej chodzą. Ja, Najwyższy, powołałem Cię w sprawiedliwości i ująłem Cię za rękę, strzegę Cię i uczynię Cię pośrednikiem przymierza z ludem, światłością dla narodów, abyś otworzył ślepym oczy, wyprowadził więźniów z zamknięcia, z więzienia tych, którzy siedzą w ciemności. Ja, Najwyższy, a takie jest moje imię, nie oddam mojej czci nikomu ani mojej chwały bałwanom. Oto wydarzenia dawniejsze już się dokonały, a to, co ma nastać, zwiastuję; zanim zacznie kiełkować, opowiem je wam. [Iz 42:1-9]
Bóg w Nowym Przymierzu z łaski nadaje błogosławieństwo odpuszczenia i uwolnienia od grzechów zarówno dla Żyda jaki dla nie-Żyda w Jeszua Mesjaszu.
Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, rzekł do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli my dziś jesteśmy przesłuchiwani z powodu dobrodziejstwa wyświadczonego człowiekowi choremu, dzięki czemu został on uzdrowiony, To niech wam wszystkim i całemu ludowi izraelskiemu wiadome będzie, że stało się to w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, którego wy ukrzyżowaliście, którego Bóg wzbudził z martwych; dzięki niemu ten oto stoi zdrów przed wami. On to jest owym kamieniem odrzuconym przez was, budujących, On stał się kamieniem węgielnym. I nie ma w nikim innym zbawienia; albowiem nie ma żadnego innego imienia pod niebem, danego ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni. [Dz 4:8-12]
A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, jak i na nas na początku. I przypomniałem sobie słowo Najwyższego, gdy powiedział: Jan chrzcił wodą, ale wy będziecie ochrzczeni Duchem Świętym. Jeżeli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to jakże ja mogłem przeszkodzić Bogu? A gdy to usłyszeli, uspokoili się i wielbili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi. [Dz 11:15-18]
Abyś był przejęty czcią dla Najwyższego, Boga twego, przestrzegając po wszystkie dni twego życia wszystkich jego ustaw i przykazań, które Ja dziś nakazuję tobie, twoim synom i wnukom, i abyś żył długo. [5 Mj 6:2]