Nowe wino, nowe bukłaki. 9 rozdział Ew. Mateusza

N
Nowe wino, nowe bukłaki

Nowe wino, nowe bukłaki – kontekst Biblijny

Od pierwszych wersetów 9 rozdziału Ewangelii wg Mateusza, możemy zobaczyć krytyczną reakcję nauczycieli Tory wobec konkretnych czynów Mesjasza.

I oto przynieśli mu sparaliżowanego, leżącego na łożu. A gdy Jezus ujrzał wiarę ich, rzekł do sparaliżowanego: Ufaj, synu, odpuszczone są grzechy twoje. A oto niektórzy z uczonych w Piśmie pomyśleli sobie: Ten bluźni. Ale Jezus przejrzawszy ich myśli, rzekł: Dlaczego myślicie źle w sercach swoich?

Mt 9:2-4

Ich reakcja wyraźnie wskazuje na odrzucenie i brak akceptacji dla Jego postępowania wobec ludzi. Dwie podstawowe przyczyny, które możemy od razu zobaczyć ukazują ten problem. Według nauczycieli Tory, Mesjasz nie zachowuje nauki Rabinów – często tylko nauki ludzkiej – wynikającej raczej z potrzeby starej, grzesznej natury człowieka do omijania Bożych przykazań.

Istotny jest tutaj brak poprawnego odczytania proroctw na temat przyjścia Mesjasza Bożego do Izraela, ze strony Rabinów. Niezwykły kontrast pomiędzy nauczycielami Tory, a zwykłym ludem obrazuje werset 27 rozdziału 9 Ew. wg Mateusza:

A gdy Jezus odchodził stamtąd, szli za nim dwaj ślepi, wołając i mówiąc: Zmiłuj się nad nami, Synu Dawida! A gdy wszedł do domu, przyszli do niego ci ślepi. I rzekł im Jezus: Czy wierzycie, że mogę to uczynić? Rzekli mu: Tak jest, Panie! Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: Według wiary waszej niechaj się wam stanie. I otworzyły się ich oczy; a Jezus przykazał im surowo, mówiąc: Baczcie, aby nikt się o tym nie dowiedział! A oni wyszedłszy, rozsławili imię jego po całej okolicy.

Mt 9:27-31

Ślepcy publicznie uznali w Jeszui z Nazaretu Mesjasza, mimo iż był to jeszcze czas, kiedy Syn Dawida nie ujawniał publicznie Swojego tytułu (werset 30). Określenie Syn Dawida jest jednym z tytułów Mesjasza, wynikającym z proroctw Tanach (Biblia hebrajska) głoszących, że Mesjasz będzie potomkiem Dawida i na wieki zasiądzie na tronie Dawida. Owi niewidomi, nie mówili, że widzieli, a rozpoznali Mesjasza. Być może zidentyfikowali Jeszuę jako Mesjasza po jego dziełach, o których słyszeli, a które zapisane były w proroctwach Izajasza: Iz 35:5-6; Iz 26:14; Iz 61:1.

A Jezus im odpowiedział: Idźcie i oznajmijcie Janowi, co słyszycie i widzicie: Ślepi odzyskują wzrok i chromi chodzą, trędowaci zostają oczyszczeni i głusi słyszą, umarli są wskrzeszani, a ubogim zwiastowana jest Dobra Nowina; A błogosławiony jest ten, kto się mną nie zgorszy.

Mt 11:4-6

Tym czasem Nauczyciele Tory i faryzeusze (p’ruszim) nie dokonali tego odkrycia, nie rozpoznali właściwego czasu.

Nowe wino, nowe bukłaki – judaizm a wiara w Mesjasza

W świetle słów Mesjasza (Mt 9:16-17), byli jak stare bukłaki, które wymagały nowego przygotowania, żeby móc przyjąć nowe wino, Nowe Przymierze, którego pośrednikiem jest Mesjasz.

Omówiona została wzajemna relacja judaizmu i wiary w Jeszuę Mesjasza.

Werset 16 rozdziału 9 odnosi się do zagadnienia dostosowania się wiary mesjanicznej do judaizmu. Starym płaszczem jest tutaj judaizm, zaś surową tkaniną jest wiara w Jeszuę Mesjasza.

Wiara w Jeszuę Mesjasza w oderwaniu od judaizmu, od zasadniczych prawd wyłożonych w Tanach (Biblia hebrajska), jest bezużyteczna i bezwartościowa. Próba połączenia niedostosowanej wiary w Mesjasza z judaizmem tylko pogorszy sprawę i nie przyniesie dobrych rezultatów.

Przykładem mogą być dzisiaj denominacje, które odłączyły się od korzeni żydowskich, od czytania Tory i nauczania według nauki Mesjasza i apostołów.

Obrazuje to łata wykonana z surowej tkaniny, która nieprzystosowana do starszej tkaniny oderwie się od płaszcza, a przykryta nią dziura jeszcze się powiększy.

Kluczowe jest tutaj doprowadzanie wiary nowotestamentowej z powrotem do jej żydowskich korzeni, tak jak Apostołowie, którzy tych korzeni nie odrywali. Mogłoby się wydawać, że Mesjasz wprowadza całkiem nową wiarę w miejsce judaizmu przedmesjanicznego, jako gorszego i już niepotrzebnego, godnego zaniku. Nie chodzi tutaj bynajmniej o nauki Rabinów, ale o Przymierze zawarte na Synaju.

Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać zakon albo proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić.

Mt 5:17

Nic bardziej mylnego. Mesjasz nie potępia nauki Tory, którą przecież nadał Sam Bóg przez ręce pośrednika – Mojżesza. Tą samą naukę Bóg chce nadać w Nowym Przymierzu, ale nie w postaci tylko litery lecz konkretnych czynów, które będą wyróżniały wierzących w Niego.

Oto idą dni – mówi Pan – że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze. Nie takie przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami w dniu, gdy ich ująłem za rękę, aby ich wyprowadzić z ziemi egipskiej, które to przymierze oni zerwali, chociaż Ja byłem ich Panem – mówi Adonai – lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Adonai: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I już nie będą siebie nawzajem pouczać, mówiąc: Poznajcie Adonai! Gdyż wszyscy oni znać mnie będą, od najmłodszego do najstarszego z nich – mówi Adonai – odpuszczę bowiem ich winę, a ich grzechu nigdy nie wspomnę.

Jer 31:31-34

Gdy Mesjasz przyszedł do biblijnej winnicy – fizycznego, etnicznego Izraela – zastał lud zagubiony i bezradny w swoim postępowaniu. Widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli udręczeni i bezradni, jak owce bez pasterza. [Mt 9:36]

Podzielone w wyniku rozpadu Królestwo Izraela zostało stopniowo unicestwione. Kolejno w roku 722 p.n.e. – upadło królestwo Izraela (państwo północne), a w roku 586 p.n.e. – upadło królestwo Judy (państwo południowe).

W wyniku odstępstwa od Bożego Przymierza, lud Izraela został przesiany pośród wszystkich ludów (pogan, nie-Żydów) zgodnie z zapowiedzią Boga przez swoich proroków.

Oto oczy Wszechmogącego Pana są zwrócone na to grzeszne królestwo: Wytępię je z powierzchni ziemi, jednak nie wytępię doszczętnie domu Jakuba – mówi Pan. Bo oto każę przesiać wśród wszystkich ludów dom Izraela, jak się przesiewa w przetaku, tak że ziarnko nie upadnie na ziemię. Od miecza poginą wszyscy grzesznicy mojego ludu, którzy mówią: Nie dosięgnie nas ani nie zaskoczy nieszczęście.

Am 9:8-10

Taki stan rzeczy nie był jednak końcem historii Izraela w planie zbawienia. Bóg zapowiedział przez proroków odbudowę Izraela i błogosławieństwo dla narodów poprzez etniczny, fizyczny Izrael.

Proroka takiego jak ja jestem, wzbudzi ci Pan, Bóg twój, spośród ciebie, spośród twoich braci. Jego słuchać będziecie.

5 Mj 18:15

Obmyjcie się, oczyśćcie się, usuńcie wasze złe uczynki sprzed moich oczu, przestańcie źle czynić! Uczcie się dobrze czynić, przestrzegajcie prawa, brońcie pokrzywdzonego, wymierzajcie sprawiedliwość sierocie, wstawiajcie się za wdową! Chodźcie więc, a będziemy się prawować – mówi Adonai! Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna.

Jer 1:16-18

A z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak: Gdy matka jego, Maria, została poślubiona Józefowi, okazało się, że, zanim się zeszli, była brzemienna z Ducha Świętego. A Józef, mąż jej, będąc prawym i nie chcąc jej zniesławić, miał zamiar potajemnie ją opuścić. I gdy nad tym rozmyślał, oto ukazał mu się we śnie anioł Pański i rzekł: Józefie, synu Dawidowy, nie lękaj się przyjąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego. A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego. A to wszystko się stało, aby się spełniło słowo Pańskie, wypowiedziane przez proroka: Oto panna pocznie i porodzi syna, i nadadzą mu imię Immanuel, co się wykłada: Bóg z nami.

Mt 1:18-23

W czasie, gdy zapowiedziany już o wiele wcześniej Mesjasz przyszedł do zagubionych owiec Izraela, kraj był pod okupacją imperium rzymskiego (żelazo, które zgniata i miażdży wszystko co napotka na swojej drodze). Był to czas ucisku i wielu burzliwych powstań mających na celu wyzwolenie Izraela z pod władzy silnego i okrutnego okupanta.

W tym samym czasie nauczycielami prowadzącymi lud byli nauczyciele Tory, warstwa społeczna, która wywodziła się od sofrim – skrybów, od czasów reformy Ezdrasza. Skrybowie z czasem przyćmili znaczenie świątyni i warstwy kapłańskiej co stało się już w okresie po powrocie Żydów z niewoli babilońskiej ok. 538 r. p.n.e.

Gdy postępujący proces hellenizacji zaczął osłabiać boży charakter kapłanów, uczeni w piśmie zaczęli uważać się za jedynych strażników tradycji i obrońców Prawa Bożego przed obcymi wpływami. To właśnie ta warstwa społeczna jest ukazana w Biblii jako ta, która najczęściej stawała w opozycji wobec dzieł Mesjasza. W 9 rozdziale Ewangelii wg Mateusza, Mesjasz podsumowuje ich postawę właśnie do procesu łatania starego płaszcza i napełniana winem nowych bukłaków.

Mesjasz nie krytykuje podłoża wiary nauczycieli, która wywodzi się z czytania Tory. Obnaża ich duchową ślepotę na prawdy tam zawarte. Ich reakcje na niezwykłe czyny Mesjasza wywołują w nich oburzenie i krytykę. Dzieła Mesjasza kłócą się z ich skostniałą konstrukcją religijną, która na pozór jest tylko właściwa, lecz pozbawiona jest mocy do świętego życia. Problem leży w ich błędnym podejściu do odczytywania drogi Bożej i niepełnym zrozumieniu Pism, które przecież mówią o Mesjaszu.

Lecz umysły ich otępiały. Albowiem aż do dnia dzisiejszego przy czytaniu Starego Przymierza ta sama zasłona pozostaje nie odsłonięta, gdyż w Chrystusie zostaje ona usunięta. Tak jest aż po dzień dzisiejszy, ilekroć czyta się Mojżesza, zasłona leży na ich sercu; lecz gdy się do Adonai nawrócą, zasłona zostaje zdjęta.

2 Kor 3:14-16

Mesjasz potępia ich własne nauki i błędne interpretacje Pisma, ale nie zakazuje słuchać przekazu Tory z ich ust ludziom. Pokazuje nauczycielom żeby zmienili swój sposób rozumienia Tory Bożej, która prowadzi do Mesjasza. To właśnie Mesjasz ukazuje pełnię Tory, która jest miłością. Pokazuje drogę, która uczy nas w jaki sposób kochać Boga i bliźniego.

On sam jest doskonałym nauczycielem Tory i w zestawieniu z ludzkimi autorytetami jawi się jako ten, który ma władzę.

I zdumiewali się nad nauką jego, ponieważ przemawiał z mocą.

Łk 4:32

W wersecie 13 Mesjasz wyłuszcza sedno sprawy: Pragnę miłosierdzia raczej niż całopaleń. To samo przynaglenie pojawia się w rozdziale 12 w odpowiedzi na zarzuty łamania Szabatu postawione przez faryzeuszy.

Mesjasz w obu sytuacjach cytuje proroka Ozeasza:

Chodźcie, zawróćmy do Pana! On nas rozszarpał, On nas też uleczy, zranił i opatrzy nasze rany! Po dwóch dniach wskrzesi nas do życia, trzeciego dnia podniesie nas i będziemy żyli przed jego obliczem. Starajmy się więc poznać, usilnie poznać Pana; że go znajdziemy, pewne jest jak zorza poranna, i przyjdzie do nas jak deszcz, jak późny deszcz, który zrasza ziemię! Co ci mam uczynić, Efraimie? Co ci mam uczynić, Judo? Wszak wasza miłość jest jak obłok poranny i jak rosa, która szybko znika. Dlatego ociosywałem ich przez proroków, zabijałem ich słowami moich ust, i moje prawo wzeszło jak światłość. Gdyż miłości chcę, a nie ofiary, i poznania Boga, nie całopaleń.

Oz 6:1-6

A więc chodzi o trwałe relacje. Bóg nie chce miłości ulotnej, jak obłok poranny lub jak rosa, która szybko znika. Bez wzajemnej relacji, bez poznania Boga i Jego woli, bez miłości do Stwórcy, nasza wiara może się przerodzić w pusty system religijny bazujący na legaliźmie.

Bóg chce takich czcicieli, którzy będą stali twarzą do ich Stwórcy, nie zaś plecami. Takich, którzy będą kochali Jego drogi i Jego naukę oraz będą Jemu posłuszni.

Dla kontrastu werset 17 obrazuje potrzebę dopasowania się judaizmu do wiary w Mesjasza. Nowe wino symbolizuje właśnie wiarę w Mesjasza, natomiast stare bukłaki są przedstawieniem tradycyjnego judaizmu.

Judaizm musi być na nowo przygotowany, żeby mógł przyjąć ufność (wiarę) w Jeszuę Mesjasza. Dopiero wtedy zarówno wiara jak i odnowiony judaizm (wiara w Mesjasza) ocaleją.

Użyte słowo kainos oznacza nowy, odnowiony, w sensie jakości, w odróżnieniu od starego, nieodnowionego, a w domyśle też i gorszego. Sens tej przenośni jest taki, że nowe wino życia mesjańskiego nie może być wlewane w stare formy religijności, jeśli pozostały one sztywne. Jeśli jednak stare formy religijności staną się „nowo przygotowane”, będą w stanie przyjąć Jeszuę.

Wersety 16 i 17 zatem pokazują, że zarówno wiara mesjaniczna jak i judaizm tradycyjny muszą się przystosować do siebie nawzajem. Całość tego procesu powinna się odbywać w zgodzie ze Słowem Bożym.

Nowe Przymierze zawiera elementy ze Starego Przymierza, ale sposób jego nadania i wypełniania jest inny. W miejsce legalizmu, przymusu, następuje łaska od Boga, wypisanie przykazań na sercu człowieka, żeby ten mógł kochać Swojego Boga poprzez pełnienie Jego woli. Nie z uczynków, ale z łaski i z miłości.

Droga postępowania dla wierzących w Mesjasza nie uległa radykalnie zmianie. Bóg nie zmienił swoich przykazań. On nie usunął prawa moralnego. Mesjasz ukazał właściwą drogę jaką powinni podążać ufający/wierzący w Niego. W skrócie powiedzieć „nie” swojemu ja i podążać za Mesjaszem, być Mu posłusznym.

Przykazania i miłość muszą iść ze sobą w parze. Miłość i wiara bez przykazań prowadzi do zwykłego sentymentalizmu i egoizmu, natomiast przestrzeganie przykazań bez miłości prowadzi do legalizmu. Judaizm bez Mesjasza i wiara w Mesjasza (Nowe Przymierze) muszą się wzajemnie dopasować i żadne z nich nie istnieje w pełni bez drugiego. W przeciwnym razie może dojść do anomalii w wierze.

Nowe wino, nowe bukłaki – nauczyciel Tory

A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie (nauczyciel Tory), który stał się uczniem Królestwa Niebios, podobny jest do gospodarza, który dobywa ze swego skarbca (składu) nowe i stare rzeczy.

Mt 13:52

Nauczyciel Tory, który stał się uczniem Królestwa Niebieskiego, czyli oddany i wykształcony Żyd, który uwierzył w Jeszuę Mesjasza wyjmuje ze skarbnicy swojej wiedzy rzeczy nowe – związane z Jeszuą i z Nowym Przymierzem oraz rzeczy stare – związane z judaizmem przedmesjańskim, dobrze mu znane.

Skład zawiera rzeczy dobre, zarówno te stare jak i te nowe. Dlatego mesjaniczny nauczyciel Tory ma wyjątkowe zadanie – wzbogacić judaizm mesjaniczny poprzez wyrażanie prawdy mesjańskiej na sposób żydowski, aby załatać stare płaszcze odpowiednimi łatami i odnowić stare bukłaki, aby mogły utrzymać nowe wino. Wybitnym przykładem w tym względzie jest Sza’ul z Tarsu.


About the author

By admin

Szalom

Blog toranaserce.pl nie ma na celu nikogo obrażać ani potępiać. Ma raczej pokazać, że Biblia jest spójna, tłumaczy się sama i nie wymaga dodatkowych źródeł do interpretacji jej zawartości. Ma za zadanie pokazywać i zachęcać do samodzielnego studiowania słowa Bożego w oparciu o literalny sposób rozumienia i interpretacji tekstu. Bóg Izraela i władca całej ziemi przekazał na górze Synaj swoje słowa życia ludowi Izraela. Serwis toranaserce.pl ma na celu przybliżyć i ukazać czytelnikowi aktualność tamtych słów w kontekście nowego przymierza, nauki apostołów i zasad, na których poganie mogą dołączyć do kościoła Mesjasza - Króla Żydowskiego. Szukajmy zatem prawdy bo tylko prawda jest ciekawa a jej poznanie może doprowadzić nas do życia wiecznego.