mur rozdzielający i wrogość
Lecz teraz wy [nie-Żydzi], niegdyś dalecy, zostaliście przywiedzeni blisko, za sprawą przelania krwi Mesjasza. Gdyż On sam jest naszym szalomem [pokojem] – On uczynił z nas dwojga jedno i zburzył dzielącą nas m’chicę [mur rozdzielający], niszcząc w swoim własnym ciele wrogość spowodowaną przez Torę i jej nakazy wyrażone w formie rozporządzeń. Uczynił to, aby w jedności z sobą stworzyć z tych dwóch grup jedną nową ludzkość i w ten sposób zaprowadzić szalom [pokój] i aby zostawszy straconym na palu jak zbrodniarz i w ten sposób zgładziwszy w sobie tę wrogość, pojednać z Bogiem jednych [Żydów] i drugich [nie-Żydów] w jednym ciele.
[Ef 2:13-16, tłumaczenie wg Davida H. Sterna]
Czym jest mur rozdzielający Żydów i nie-Żydów oraz co oznacza owa wrogość spowodowana przez Torę i jej nakazy wyrażone w formie rozporządzeń?
Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że Mesjasz zniósł Torę, jednak owa „wrogość” odnosi się do „środkowego muru” (mur rozdzielający), a nie zaś do Tory.
Jakie jest gramatyczne znaczenie umieszczenia przez Apostoła Pawła „Tory” w roli przydawki rzeczownikowej do „wrogości„? Jeśli chce powiedzieć, że ta wrogość jest tożsama z Torą, to gdy Jeszua zniósł wrogość, musiał zarazem znieść i Torę, co kłóciłoby się z Jego własnymi słowami w Ewangelii Mateusza 5:17 – nie przyszedł znieść Tory!
Nie sądźcie, że przyszedłem, aby znieść Torę czy Proroków. Nie przyszedłem znieść, lecz nadać pełnię.
[Mt 5:17, tłumaczenie wg Davida H. Sterna]
Nie ma to większego sensu; zresztą nikt poważnie nie bierze Tory za ową wrogość. Tą wrogością nie jest Tora, ani też nie jest bezpośrednią przyczyną tej wrogości. W Liście do Rzymian 7:5-14 – Apostoł Paweł sam obala koncepcję, że Tora powoduje jakikolwiek grzech, a przecież wrogość między Żydami a nie-Żydami z pewnością jest grzechem. Fragment ten raczej pokazuje, że choć Tora sama w sobie jest święta (Rz 7:12), to daje sposobność dla grzechu (w tym wypadku – dla wrogości między Żydami a nie-Żydami), stanowiąc bodziec dla grzesznych ludzkich skłonności (Rz 5:12-21).
Na tę wrogość, która wzniosła mur rozdzielający złożyło się kilka elementów:
- Zazdrość nie-Żydów spowodowana szczególnym statusem przyznanym w Torze przez Boga Izraelowi.
- Duma Żydów ze swego wybrania
- Niechęć nie-Żydów wywołana przez dumę Izraela
- Wzajemna niechęć do swoich zwyczajów. Zwyczaje żydowskie różnią się z wyjątkowego powodu. Nie ulegają one ewolucji, lecz raczej są reakcją narodu żydowskiego na Torę i jej nakazy wyrażone w formie rozporządzeń.
mur rozdzielający i wrogość zostały zniszczone
Ta wrogość została zniszczona w ciele Mesjasza, który umarł za wszystkich grzeszników, czyli zarówno Żydów jak i nie-Żydów. Każdy wierzący w Mesjasza może zobaczyć siebie jako niegodnego, obdarowanego przez łaskę Bożą, wybawionego od wiekuistego zniszczenia przez przebłagalną śmierć Mesjasza w jego miejsce. W porównaniu do tego wydarzenia i faktu, rozróżnienie Żydów i nie-Żydów staje się nieistotne. Zarówno Żyd jak i nie-Żyd są równie zgubieni przed obliczem Mesjasza. Mesjasz natomiast niszczy tę wrogość, pokazując, że Żyd i nie-Żyd są w jednakowej sytuacji i potrzebie u stóp Jego pala egzekucyjnego. To właśnie ma na myśli rabin z Tarsu czyli Apostoł Paweł mówiąc, że w Mesjaszu nie ma ani Żyda ani nie-Żyda (Ga 3:28, Kol 3:11).
Bo wszyscy ci z was, którzy zostali zanurzeni w Mesjasza, przyoblekli się w Mesjasza, w którym nie ma ani Żyda, ani nie-Żyda, ani niewolnika, ani wolnego, ani mężczyzny, ani kobiety. Bo w jedności z Mesjaszem Jeszuą wszyscy jedno jesteście.
[Ga 3:27-28, tłumaczenie wg Davida H. Sterna]
Nowe ja nie dopuszcza podziałów na nie-Żydów i Żydów, obrzezanych i nieobrzezanych, obcych, dzikich, niewolników i wolnych, przeciwnie – to Mesjasz jest wszystkim we wszystkich.
[Kol 3:11, tłumaczenie wg Davida H. Sterna]
Bynajmniej zniesienie wrogości między Żydem i nie-Żydem, którzy narodzili się na nowo za sprawą złożenia ufności w Jeszui Mesjaszu, nie jest tylko teorią, ale dzieje się na prawdę w dzisiejszych czasach, tak samo jak działo się to ponad 2 000 lat temu, gdy zakładane były pierwsze zbory mesjańskie przez Apostołów, a następnie przez ich uczniów.
Na podstawie wybranych fragmentów komentarza Dawida H. Sterna obejmującego fragment listu do Efezjan 2:13-16.
